علت واقعی بزرگ شدن پروستات ناشناخته است. عوامل مرتبط با افزایش سن و تغییرات در سلول های بیضه ممکن است در رشد غده و همچنین سطح تستوسترون نقش داشته باشند. مردانی که بیضه های خود را در سنین پایین برداشته اند (مثلاً در نتیجه سرطان بیضه) دچار BPH نمی شوند.

همچنین، اگر پس از ابتلای مرد به BPH، بیضه ها برداشته شوند، اندازه پروستات شروع به کوچک شدن می کند. با این حال، این یک درمان استاندارد برای بزرگ شدن پروستات نیست.

کمتر از نیمی از مردان مبتلا به BPH علائم این بیماری را دارند. علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

•  چکه کردن ادرار
•  ناتوانی در دفع ادرار
•  تخلیه ناقص مثانه شما
•  بی اختیاری
•  نیاز به 2 بار یا بیشتر ادرار کردن در شب
•  درد همراه با ادرار یا ادرار خونی (اینها ممکن است نشان دهنده عفونت باشند)
•  کندی یا تاخیر در شروع جریان ادرار
•  زور زدن برای ادرار کردن
•  میل شدید و ناگهانی برای ادرار کردن
• جریان ضعیف ادرار

•  احتمال ایجاد پروستات بزرگ با افزایش سن افزایش می یابد.

•  BPH آنقدر شایع است که گفته شده است همه مردان اگر به اندازه کافی عمر کنند، بزرگی پروستات خواهند داشت.

•  مقدار کمی بزرگی پروستات در بسیاری از مردان بالای 40 سال وجود دارد. بیش از 90 درصد از مردان بالای 80 سال به این عارضه مبتلا هستند.

دکتر شما سوالاتی در مورد سابقه پزشکی شما خواهد پرسید. یک معاینه دیجیتالی رکتوم نیز برای احساس غده پروستات انجام می شود.

سایر آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• سرعت جریان ادرار
• آزمایش ادرار باقیمانده پس از تخلیه ادرار برای مشاهده مقدار ادرار پس از ادرار کردن در مثانه شما
• مطالعات جریان فشار برای اندازه گیری فشار در مثانه هنگام ادرار کردن
• آزمایش ادرار برای بررسی خون یا عفونت
• کشت ادرار برای بررسی عفونت
• آزمایش خون آنتی ژن اختصاصی پروستات (PSA) برای غربالگری سرطان پروستات
• سیستوسکوپی
• آزمایش نیتروژن اوره خون (BUN) و کراتینین برای بررسی کاهش عملکرد کلیه

درمان بزرگ شدن غده پروستات به این بستگی دارد که علائم چقدر بر کیفیت زندگی شما تأثیر می گذارد. درمان های اصلی عبارتند از:

 تغییر سبک زندگی
 دارو
 کاتترها
 امبولیزاسیون
 جراحی و سایر روش ها

ممکن است بتوانید با ایجاد برخی تغییرات ساده در سبک زندگی خود علائم را تسکین دهید. نوشیدنی های گازدار کمتر و کمتر الکل، کافئین و شیرین کننده های مصنوعی مصرف کنید. نوشیدنی های گازدار و نوشیدنی های حاوی الکل، کافئین (مانند چای، قهوه یا کولا) و شیرین کننده های مصنوعی می توانند مثانه را تحریک کرده و علائم ادراری را بدتر کنند.
نوشیدن مایعات کمتر در عصر
سعی کنید مقدار مایعاتی را که در عصر می نوشید کاهش دهید و 2 ساعت قبل از رفتن به رختخواب از نوشیدن چیزی خودداری کنید. این ممکن است به شما کمک کند از بیدار شدن در شب جلوگیری کنید. مطمئن شوید که هنوز در اوایل روز مایعات کافی می نوشید
به یاد داشته باشید که مثانه خود را خالی کنید
به یاد داشته باشید که قبل از سفرهای طولانی یا زمانی که می دانید به راحتی نمی توانید به توالت برسید، به دست شویی بروید.
تخلیه مضاعف
ادرار مضاعف شامل انتظار چند لحظه پس از اتمام ادرار قبل از خارج شدن از دستشویی است. می تواند به شما کمک کند مثانه خود را به درستی تخلیه کنید. اما مراقب باشید که فشار وارد نکنید.
خوردن فیبر بیشتر
خوردن فیبر بیشتر (که در میوه ها، سبزیجات و غلات سبوس دار وجود دارد) می تواند به شما در جلوگیری از یبوست کمک کند، که می تواند به مثانه شما فشار وارد کند و علائم بزرگی پروستات را بدتر کند.

اگر تغییرات سبک زندگی کمکی نکرد یا برای شما مناسب نیست، ممکن است به شما دارو پیشنهاد شود. ممکن است نیاز به مصرف بیش از 1 نوع دارو داشته باشید، به خصوص اگر پروستات بزرگتری دارید.

اگر همچنان مشکل ادرار کردن دارید (بیماری به نام احتباس مزمن ادرار) و جراحی برای شما مناسب نیست، ممکن است برای تخلیه مثانه خود به کاتتر نیاز داشته باشید.

سوند ادراری لوله‌ای نرم است که ادرار را از مثانه به خارج از بدن می‌برد. این می تواند از طریق آلت تناسلی شما یا از طریق یک سوراخ کوچک در شکم شما، بالای استخوان شرمگاهی شما عبور کند. ممکن است به شما یک کاتتر متحرک یا سوندی توصیه شود که برای مدت طولانی تری در مثانه شما بماند.

یک کاتتر در شریان کشاله ران یا مچ دست قرار می گیرد. با استفاده از راهنمایی اشعه ایکس، به رگ های خونی که غده پروستات را تامین می کنند، منتقل می شود..

ذرات ریز به این رگ ها تزریق می شود تا جریان خون غده پروستات را کاهش دهد که باعث کوچک شدن آن می شود. سپس این فرآیند در طرف دیگر تکرار می شود. این عمل بسته به محل و اندازه شریان های پروستات می تواند بین 1 تا 4 ساعت طول بکشد. مزایای بالقوه آمبولیزاسیون شریان پروستات در مقایسه با جراحی عوارض کمتری دارد و شما می توانید این روش را تحت بی حسی موضعی به صورت سرپایی انجام دهید.

روش PAE جریان خون را به نواحی از پروستات که بیشتر تحت تاثیر هیپرپلازی خوش خیم پروستات (BPH) هستند مسدود می کند و منجر به مرگ یا نکروز نواحی جدا شده می شود. از آنجایی که مسدود کردن تمام جریان خون به پروستات غیرممکن است، به طور کامل از بین نمی رود. این نواحی نکروز باعث می شوند که پروستات در ابتدا نرم تر شود و مقداری از فشاری که باعث انسداد ادرار می شود را کاهش می دهد. در طی چند ماه، سیستم ایمنی بدن بافت مرده را دوباره جذب می‌کند و آن را با اسکار جایگزین می‌کند. این بافت اسکار به آرامی منقبض می شود و در نتیجه پروستات کوچک می شود. در طی یک دوره شش ماهه، پروستات 20 تا 40 درصد کوچک می‌شود که منجر به بهبود و تکرر

از آنجایی که روش PAE شامل جراحی یا برداشتن فیزیکی بخشی از پروستات نمی شود، بیمار فوراً نتایج را مشاهده نخواهد کرد. اولین تغییرات معمولاً 1-2 ماه پس از عمل با ادامه بهبود تا 5-6 ماه پس از عمل مشاهده می شود. با توجه به داده‌های مربوط به PAE که قبلاً منتشر شده است، PAE بهبود رضایت‌بخشی را برای 75 تا 80 درصد از مردانی که تحت این روش قرار می‌گیرند، ایجاد می‌کند.

دلیل این که برای بعضی ها جواب نمی دهد یا به ناتوانی در تکمیل آمبولیزاسیون به دلیل اندازه و محل شریان ها یا ضعف ذاتی در مثانه است که پس از کوچک شدن پروستات برطرف نمی شود. از آنجایی که این یک روش جدید است، هنوز اطلاعات بلندمدتی در دسترس نیست. از مطالعات انجام شده، نتایج روش PAE حداقل 3-4 سال باقی می ماند. با این حال، آنها می توانند بسیار بیشتر دوام بیاورند و برای تعیین این موضوع به مطالعات بیشتری نیاز است.

اکثر مردانی که علائم ادراری دارند نیازی به جراحی ندارند، اما اگر سایر درمان ها موثر نبوده یا عوارض جانبی شدیدی برای شما ایجاد می کند یا علائم شما شدید است، ممکن است یک گزینه باشد.